Rogówka to jedna z najważniejszych części oka, przez którą wpada światło, załamuje się i skupia promienie światła w taki sposób, że człowiek widzi wyraźnie. W przypadku występowania stożka rogówki, jej kształt się zmienia, a rogówka rozwija uwypuklenie w kształcie stożka. Powoduje to upośledzenie widzenia oraz deformację powstającego obrazu. Podczas wykonywania czynności, takich jak prowadzenie samochodu, czy czytanie, może być to sporym utrudnieniem.
Przyczyny powstawania stożka rogówki
Wśród czynników przyczyniających się do powstawania tej choroby wymienia się m.in. czynnik genetyczny, brak enzymów odpowiadających za prawidłową kondycję włókien kolagenowych, urazy i niektóre choroby oczu, a także wybrane choroby ogólnoustrojowe, np. zespół Downa, czy wrodzona łamliwość kości. Dokładne przyczyny powstawania stożka rogówki nie są jednak do końca znane.
Objawy stożka rogówki:
- rozmywanie się obrazu,
- postępująca nieostrość widzenia,
- nadmierna wrażliwość na światło,
- swędzenie i zaczerwienienie oczu,
- tzw. „objaw halo” wokół źródła światła.
Leczenie stożka rogówki
Planowanie leczenia stożka rogówki należy rozpocząć od ustalenia stopnia jego zaawansowania. Jeśli nasilenie objawów jest stosunkowo niskie, a choroba jest na wczesnym etapie rozwoju, możliwe jest korygowanie widzenia za pomocą okularów korekcyjnych lub miękkich soczewek kontaktowych. Natomiast w przypadku znacznych krzywizn rogówki, niezbędne będzie użytkowanie twardych soczewek kontaktowych, które równomiernie załamują światło i zapobiegają zniekształcaniu powstającego obrazu. Innym sposobem leczenia stożka rogówki jest wszczepienie w środkowe jej warstwy pierścieni śródrogówkowych, które zmieniają kształt rogówki oraz powodują spłaszczenie stożka.
Natomiast w celu powstrzymania dalszego rozwoju choroby stosuje się zabieg cross-linking, polegający na podawaniu ryboflawiny w kroplach, a później naświetlaniu oczu promieniowaniem ultrafioletowym. Zabieg ten wykonuje się z zamiarem wzmocnienia rogówki oraz pomnożenia wiązań krzyżowych pomiędzy włóknami kolagenowymi.
Niestety pojawiają się też przypadki, w których niezbędne jest wykonanie przeszczepu rogówki. Są to przypadki bardzo zaawansowane, u których pojawiają się blizny, rogówka jest zbyt cienka, występuje także nietolerancja soczewek kontaktowych. Przeszczep rogówki wykonuje się w dwóch wariantach, w zależności od stanu okulistycznego oka. Przeprowadza się przeszczep drążący rogówki, który polega na usunięciu płatka rogówki pacjenta i zastąpieniu go płatkiem pobranym od dawcy lub głęboką przednią keratoplastykę warstwową (DALK). W tym przypadku wymienia się nabłonek zewnętrzny oraz istotę właściwą rogówki pacjenta. Drugi wariant zapewnia znacznie zredukowane ryzyko odrzutu przeszczepu oraz szybsze gojenie.
